Wspinaczka sportowa jest jedną z czterech dyscyplin alpinizmu. Od wspinaczki rekreacyjnej różni się diametralnie. Do jej uprawiania trzeba się odpowiednio przygotować pod względem fizycznym.
Ogólnie rzecz biorąc wspinaniem jest przemieszczanie się po terenie stromym na tyle, by pokonanie go wymagało użycia rąk przynajmniej do utrzymania równowagi. Wspinaczka sportowa jest trudniejszą wersją tej przyjemności. Polega na pokonywaniu dróg i problemów wspinaczkowych o różnych długościach, wysokościach i trudnościach. Przy ocenianiu zawodników, pod uwagę bierze się styl i czas przejścia oraz ilość prób potrzebnych do wykonania całego zadania.
Wyróżnia się dwie odmiany wspinaczki sportowej: współzawodnictwo i wspinaczkę skalną. Współzawodnictwo odbywa się przeważnie na sztucznych obiektach takich jak: ścianki, mosty, zapory i wszelkie konstrukcje stworzone przez ludzi. Dzieli się je na trzy konkurencje: wspinanie na czas, prowadzenie i bouldering. Wspinaczka skalna, jak sama nazwa wskazuje, odbywa się na skałach w rejonach wspinaczkowych całego świata.
Wspinaczka sportowa jest młodą, szybko rozwijającą się dyscypliną sportu. Obecnie nie jest zaliczana do programu olimpijskiego, ale trwają prace nad jej przyłączeniem do niego. Na razie jest objęta programem rozpoznawczym i czas pokaże co z tego wyniknie.
Mimo tego sportowe wspinanie cieszy się powodzeniem. Na całym świecie rozgrywane są zawody w tej dyscyplinie. Puchar i Mistrzostwa Świata, Mistrzostwa poszczególnych kontynentów oraz rywalizacje regionalne juniorów i seniorów. W Polsce organizacją takich imprez zajmuje się Polski Związek Alpinizmu. Są one rozgrywane na sztucznych ściankach wspinaczkowych.
Poza wspinaczką sportową do alpinizmu zalicza się: wspinaczkę wysokogórską, alpinizm jaskiniowy oraz narciarstwo wysokogórskie.
.jpg)
