Zgodnie z opiniami tych, którzy spróbowali, kitesurfing nie jest niczym trudnym i by zasmakować w takiej przygodzie wystarczy trochę chęci i odwagi.
Ta dyscyplina sportowa sięga swoimi korzeniami lat 90 – tych XX wieku, gdy żądni mocnych wrażeń ludzie, połączyli ze sobą elementy windsurfingu, puszczania latawców i jazdy na wakeboardzie. Tak powstał sport pozornie podobny, a w zasadzie bardzo odmienny od windsurfingu.
Wielką różnicę stanowi sposób prowadzenia deski – zamiast płasko, na krawędzi, oraz rodzaj pędnika, którego rolę w kitesurfingu spełnia zamiast klasycznego żagla, specjalny rodzaj latawca.
Latawce mogą mieć od kilku do ponad dwudziestu metrów kwadratowych powierzchni. Stosuje się zarówno latawce pompowane (twarde), jak i komorowe (miękkie). Te pierwsze, łatwiejsze w prowadzeniu, mają sztywną konstrukcję, i bez problemu można je podnieść po kontakcie z wodą. Potrafią wybaczyć sporą liczbę błędów, dlatego są polecane początkującym sportowcom. Latawce komorowe natomiast, ze względu na ich dużą sprawność aerodynamiczną i siłę ciągu, są przeznaczone dla zaawansowanych pilotów. Tym bardziej, że po upadku do wody, trzeba szybko wykonać trudny manewr, podnoszenia skrzydła.
Adekwatnie do stopnia zaawansowania należy też wybrać jedną z trzech rodzajów desek, dostępnych do uprawiania tego sportu. Deski typu Directional, Twin – Tip oraz Mutant różnią się od siebie wypornością i kształtem, przez co „jazda” na nich wygląda diametralnie różnie. Pewne jest tylko to, że każda z nich pod ludzkim ciężarem tonie.
Uprawianie kiteboardingu byłoby niemożliwe bez specjalnej uprzęży oraz baru. Przymocowany do uprzęży bar, najczęściej wykonany ze stopów lekkich metali, odpowiada za regulację mocy latawca. Przypina się go do pasa, zwanego trapezem, za pomocą pętli mocującej, zwanej Chicken Loop.
Dużą zaletą kitesurfingu jest możliwość uprawiania go zarówno w akwenach słodkowodnych jak i morskich, ale zapewne nie tylko dzięki temu każdego roku zdobywa nowe rzesze fanów.
.jpg)
